زمان بین خلقت و هبوط حضرت آدم

شبهه: کشیش فاندر در کتاب طریق الحیات، صفحه 23، چاپ 1861 میلادی، می نویسد:

«زمان بین خلقت آدم و اخراج او از باغ عدن چنانکه علمای محمّدی و احادیث ایشان نقل می کنند، چند ساعت و یا نیم روز، نبود؛ بلکه بنا یز مضامین آیات مزبورۀ تورات واضح است که مدّتی طول کشید ولی نمی توان گفت که آن مدّت چقدر بوده است.»

پاسخ:

  پیش از این گفتیم که مخالفت قرآن مجید و احادیث شریفه با این تورات موجود ضرر ندارد، چرا که یقیناً این تورات موسی نیست، و بدون شک تحریف شده است و همچنین لازم نیست که کتاب پیامبر پسین با کتاب پیامبر پیشین موافقت داشته باشد، زیرا اگر این شرط برقرار باشد یهودیان در انکار حضرت مسیح(ع) بر حق خواهند بود، زیرا می توانند بگویند در اسفار پنجگانه تورات، ذکری از بهشت و جهنّم نیست و در انجیل ذکر بهشت و جهنّم شده است، و همچنین برخی چیزهای دیگر هم، در عهد جدید ذکر شده اند و در عهد عتیق ابداً اسمی از آنها برده نشده است و شواهد این مدّعا را در بخشهای بعدی عرض خواهیم کرد.

  بعلاوه، نسخ سه گانه تورات، یعنی عبرانی، سامری و یونانی، با همدیگر موافق نیستند و همچنین اسفار پنجگانه تورات عبرانی که فعلا بین فرقه پروتستان معمول می باشد، با همدیگر موافقت ندارند و کتب و رسائل انبیاء[یعنی بخشهای متأخر عهد عتیق که بعد از تورات قرار دارند و از دید یهودیان و مسیحیان، کلام خدا هستند] با تورات مخالفت دارند و کتابهای عهد عتیق با عهد جدید مخالفت کلّی دارند، بلکه اناجیل چهارگانه مخالف همدیگر هستند، اثبات تمام این مسائل در بخشهای بعد خواهد آمد.[عهد عتیق، شامل کتابهای پنجگانه تورات و کتابهای انبیاء یهود است و هم کتاب مقدّس یهود است و هم بخشی از کتاب مقدّس مسیحیان است. عهد جدید نیز شامل اناجیل چهارگانه و نوشتارهای کسانی است که کلیسا آنها را حواریون عیسی یا شاگردان آنها یا فردی به پولس و شاگردانش، می داند؛ عهد جدید به همراه عهد عتیق، کتاب مقدّس مسیحیان را تشکیل می دهد.]

  پس اگر این چیزها برای باطل شمردن کتابهای پسین کافی باشند، یقیناً انجیل و تمام کتابهای عهد جدید، باطل هستند. پس معلوم شد که این مطلب را هم از روی دشمنی و نادانی گفته است. چرا که [امام صادق طبق حدیث اوّل باب حدوث عالم، از جلد اوّل کتاب اصول کافی، می فرمایند:] «لَيْسَ لِمَنْ لَا يَعْلَمُ حُجّةٌ عَلَى مَنْ يَعْلَمُ» یعنی نادان حجّتی بر دانا ندارد.

  خود کشیش در تعیین زمان متحیّر است. اینطور نیست که هر چه در تورات نیست و از این تورات موجود مشخص نمی شود، مجهول مطلق باشد و کسی نمی تواند در مورد آن سخن بگوید، و اگر خدا پیغمبری بعد از حضرت موسی(ع) بفرستد و او بیاید احوال قیامت را بیان کند، یهود نمی تواند به این خاطر که احوال قیامت در اسفار پنجگانه تورات ذکر نشده است، او را تکذیب کند، و گرنه چنانکه پیش از این گفتم حق با یهود خواهد بود که حضرت مسیح(ع) را تکذیب کنند، و همچنین اگر پیغمبری بعد از حضرت مسیح(ع) مبعوث شود و تفصیل احوال حضرت آدم(ع) را بیان کند، نباید به این خاطر که این تفصیل در تورات یا در انجیل نیست، او را تکذیب کرد که همان خدای تورات و انجیل به او تعلیم داده است.

  پس اگر پیغمبری بعد از موسی(ع) سخنی گفت، بدگویی او با این نیست که این سخن در تورات نیست، بلکه اگر کسی سخنی دارد، باید در مورد نبوّت او سخن بگوید، اگر نبوّت او ثابت شد، جمیع اقوال و اخبارش صحیح است و گرنه اخبارش ممکن است راست یا دروغ باشد، مگر اینکه بر ضدّ اخبار پیغمبران پیشین خبری بدهد که تصدیق او، باعث تکذیب پیغمبران پیشین باشد، آنگاه می توان او را انکار و تکذیب نمود، ولی اگر منافاتی ندارد و باعث تکذیب پیغمبران پیشین نمی شود، رد و یا انکار او عقلانی نیست، بلکه باید احتمال داد که او راست می گوید یا دروغ می گوید تا مأخذش مشخص شود[و اگر نبوّتش ثابت شده باشد، مأخذ آنرا می توان وحی الهی دانست.] و اکنون در تورات مشخص نیست که آدم چقدر در بهشت ماند و چه مدّتی در آنجا بود، پیغمبر آخرالزمان(ص) خبر دادند که خداوند بعد از زوال آفتاب روز جمعه، در تن آدم روح دمید، سپس همسر او را از اسفل اضلاع او آفرید و فرشتگان خود را به سجده بر او، واداشت و در همان روز، او را در بهشت ساکن کرد، و جز شش ساعت در بهشت نماند، که ترک اولائی از او صادر شد. پس خدا او و همسر او از بهشت بیرون کرد و شب را در آنجا نخوابید، در بیرون بهشت به سر برد.

  و از مجلس سی و پنجم از کتاب الامالی مشهور به المجالس الصّدوق(ره) معلوم و مشخص می شود که این شش ساعت، از ساعتهای آخرت بوده است[مرد یهودی درباره وقت نماز از پیغمبر پرسشهائی می کند و حضرت می فرماید... وقت نماز عصر زمانی است که آدم به درخت ممنوعه نزدیک شد... و نماز مغرب در ساعتی است که توبه اش پذیرفته گردید و فاصله بین آندو سیصد سال از سالهای دنیا بود. امالی الصّدوق، صفحه 114، چاپ حکمت قم]. پس بنابراین زیادتر از سیصد سال از سالهای دنیا خواهد بود و این سخن، اولاً مخالفتی با تورات ندارد و ثانیاً به فرض مخالفت نیز ضرری ندارد، زیرا یقیناً این تورات موجود تحریف شده و خراب است.

  پس در حالی که ما در بخشهای بعدی این کتاب نبوّت آن حضرت را اثبات خواهیم کرد، تمامی سخنان و اخبارش صحیح است، لذا انکار این خبر، کار خردمندان نیست و قبل از اثبات نبوّت هم شخص عاقل نباید اخبار را انکار نماید، زیرا در صورت عدم مخالفت با اقوال پیغمبران سابق، احتمال راستگو بودن او می رود و انکار راستگویی، موجب کفر است. در نهایت شخص دیندار باید سکوت کند، تا مأخذ معلوم شود، امّا این کشیش چون از خدا نمی ترسد، هر چه دلش می خواهد می گوید.