جز به خاطر زنا، طلاق ندهید!

  یکی از سخنان غیرکاربردی کتاب مقدّس در مورد بحث طلاق است! در موعظۀ مسیح بر سر کوه، چنین می خوانیم:

«امّا من به شما می‌گویم، هر‌که زن خود را جز به‌علت خیانت در زناشویی طلاق دهد، باعث زناکار شدن او می‌گردد»

انجیل متی، باب5، آیه32

مسیح در جایی دیگر نیز می گوید:

«به شما می‌گویم، هر‌که زن خود را به علتی غیر از خیانت در زناشویی طلاق دهد و زنی دیگر اختیار کند، زنا کرده است.»

انجیل متی، باب19، آیه9

از مفاد آیات فوق روشن می شود:

1. زن مطلقه، از دیدگاه انجیل متی و سخنانی که به حضرت عیسی نسبت می دهد، حتماً زناکار است! چرا؟ زیرا یا خودش زناکار بوده که یا طلاقش داده ایم، و یا زناکار نبوده و وقتی طلاقش داده ایم، زناکار خواهد شد! این سخن در واقع توهینی به زن است.

2. اگر زنی بداخلاق باشد، به شوهرش فحاشی کند، هیچ نقطۀ مشترکی با شوهر نداشته باشد، اگر بیماری جنسیتی داشت و قبل از ازدواج آنرا از شوهر پنهان کرده بود و این مسئله بعد از ازدواج فاش شود، اگر از شوهرش دزدی کند، و خلاصه هر جفایی غیر از زناکاری بکند، یعنی حتی اگر با مردهایی دوست شود و با آنها هم آغوش گردد و آنها را ببوسد ولی زنا نکند، باز هم شوهر نمی تواند این زن را طلاق بدهد و زن دیگری بگیرد، که اگر شوهر چنین کند، خودش از زناکاران است!!! آیا پاکدامنی تنها شرط همسر است که باید تا پایان عمر با زنی زندگی کنیم که ممکن است پاکدامن باشد ولی صدها عیب غیرقابل تحمل دیگر داشته باشد؟

3. جالب اینجاست در حکم فوق هیچ جای طلاقی هم برای زن وجود ندارد! مرد فقط در صورت زنای زن می تواند طلاقش بدهد و زن دیگری بگیرد، ولی زن تحت هیچ شرایطی حق طلاق ندارد. این مرد است که می تواند طلاق بدهد، نه زن!!

  لازم به ذکر است که دستور طلاق در انجیل، که در قرون وسطی توسط کلیساهای کاتولیک و ارتدوکس به شدت اجرا می شد، آنقدر غیرکاربردی بود، که امروزه در جهان مسیحیت کمتر کسی آنرا اجرا می کند. زن و شوهر هر وقت با هم ناسازگار بشوند، به راحتی متارکه می کنند و طلاق می گیرند و هر کسی به دنبال همسر دیگری (یا در فرهنگ بیمارشان به دنبال معشوقۀ دیگری که با آن ازدواج نمی کند) خواهد رفت.

برچسب‌ها: زن در مسیحیت, توهین به زن در مسیحیت, طلاق در مسیحیت, احکام مسیح, احکام غیرکاربردی مسیحی سابق...